- consaepio
- con-saepĭo ( -sēpĭo ), no perf., saeptum (consiptum, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 62, 10 Müll.; cf. id. ib. 64, 6, and v. infra), 4, v. a., to fence round, hedge in.I.As verb finit. (rare): bustum, * Suet. Ner. 33. —II.More freq.,A.In part. perf.: con-saeptus, a, um, enclosed, hedged in: consaeptus ager et diligenter consitus, * Cic. Sen. 17, 59:2.
locus cratibus pluteisque,
Liv. 10, 38, 5:locus saxo,
id. 22, 57, 6.—Trop.: teneor consipta, undique venor, Enn. ap. Non. p. 183, 14 (in acc. with Euripides, Kakôs pepraktai pantachê).—B.Subst.: con-saeptum, i, n., a fence, hedge, Varr. R. R. 1, 13, 2; Col. 1, 4, 7; 1, 6, 1; Liv. 10, 38, 12: fori, * Quint. 12, 2, 23.—2.Trop. (postclass.):corpus animam consaepto suo obstruit, Tert. Anim. c. 53: cordis,
App. M. 3, p. 136, 6 al.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.